Η περιβαλλοντική αδειοδότηση στην Ελλάδα, παρά την προσπάθεια που καταβάλλεται τα τελευταία χρόνια, τόσο για τη βελτίωση των σχετικών χρόνων από τις αρμόδιες αρχές όσο και για την ποιότητα των σχετικών μελετών από τους επενδυτές, παραμένει μια από τις διοικητικές διαδικασίες που αποτελεί σημαντικό ανασταλτικό παράγοντα στην πραγματοποίηση επενδύσεων. Παράλληλα και παρά το γεγονός ότι οι σύγχρονες περιβαλλοντικές τεχνολογίες και οι προκλήσεις της κυκλικής οικονομίας και της ψηφιακής τεχνολογικής επανάστασης διαμορφώνουν νέα δεδομένα στον τρόπο οργάνωσης και παραγωγής των οικονομικών δραστηριοτήτων, μειώνοντας δυνητικά και το αποτύπωμά τους στο περιβάλλον, η διαδικασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης δεν ενσωματώνει αλλαγές που θα διευκόλυναν την μετάβαση αυτή.
Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιήθηκε η εκπόνηση της μελέτης για τον τρόπο με τον εφαρμόζεται στην Ελλάδα το θεσμικό πλαίσιο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, προκειμένου να εντοπιστούν αδυναμίες και να κατατεθούν στοχευμένες παρεμβάσεις που θα μπορέσουν να συμβάλουν στην περαιτέρω απλοποίηση, βελτίωση και αποτελεσματικότητα της εφαρμογής του.
Σκοπός της μελέτης είναι να αναδειχθούν τα περιθώρια ελάφρυνσης του αδειοδοτικού φόρτου, τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για την ίδια τη δημόσια διοίκηση, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη μέγιστη περιβαλλοντική προστασία που απαιτείται και στη χώρα μας μέσω: α) της καταγραφής των έργων και δραστηριοτήτων και του τρόπου που αυτά έχουν κατηγοριοποιηθεί στην Ελληνική περιβαλλοντική νομοθεσία, β) της ανάλυσης των χρόνων που απαιτούνται για την περιβαλλοντική αδειοδότηση και γ) τη σύγκριση της διαδικασίας ΕΠΕ με επιλεγμένα κράτη-μέλη.
